แม่น้ำยามศึก

รายละเอียดสินค้า

แม่น้ำยามศึก แม่น้ำยามศึก แม่น้ำยามศึก ผู้แต่ง : อาจินต์ ปัญจพรรค์ เรื่อง ราวทั้งหมดสิงสู่ในชีวิตของข้าพเจ้าตั้งแต่เกิด สิ่งที่ข้าพเจ้าจดจำได้คือ แม่น้ำ ถัดไปก็เป็นท้องนาหลังบ้าน ละท้องฟ้าที่ไกลลิบออกไป ข้าพเจ้าเติบโตเป็นหนุ่มสมัยสงคราม ภัยทางอากาศรุนแรงมาก ในวัยหนุ่มมีความรู้สึกและความทรงจำกำลังบานไสว เต็มไปด้วยความทรงจำอันแม่นยำ ศึกสงคราม ทำให้ข้าพเจ้ามองเห็นเหตุการณ์ต่าง ๆ ทหารเก่าถูกระดม ทหารใหม่หนีกรม เศรษฐีไม่ต้องเป็นทหารแต่ตั้งโรงยาฝิ่นไว้ปั่นทอนพลังของชาติ สงครามแว่วเสียงลูกระเบิดในคืนที่ลมสงบ ในสมัยสงครามญี่ปุ่นบุก ฤทธิ์เดชของลูกระเบิด และกำลังใจที่จะต่อสู้ในแนวรบ ระหว่างท้องฟ้ากับหลุมหลบภัย...หนทางที่จะมีชีวิตรอดอยู่ต่อไป สงครามรุกรับกันบนแผนที่โลก แต่คนริมน้ำก็สู้กันไปบนกระดานหมากรุก แม่น้ำยังอยู่ที่นั้น ข้าพเจ้าเองสิไปหา แล้วก็จากมา แต่ข้าพเจ้าไม่มีวันลืมแม่น้ำ จนกว่าข้าพเจ้าจะตายไป แต่ถึงข้าพเจ้าตายไป แม่น้ำก็ยังคงอยู่ ‘แม่น้ำยามศึก’ ยิ่งใหญ่ไหลเรียบ มีแต่บริวารลูกกระฉอกน้อย ๆ ที่ริมฝั่งเท่านั้นอวดดี กระทบกองหญ้าดังสวบ ๆ และปะทะตลิ่งดังซ่า ๆ ตัวแม่น้ำเองทรงพลัง ขรึม สง่า สมคำว่า ‘แม่’ แม่น้ำผู้มหึมา เนื้อตัวของมันเราใช้มือจับไม่ได แม้มันไม่มีจิตใจรับ ‘ความรักของคน’ แต่มันก็มีตัวตนที่จะรับ ‘ความต้องการของคน’ ตลอดมา แม่น้ำกระฉอก แผ่นดินสะเทือน มิ่งขวัญของคนกรุงเทพฯ ที่กำลังหลับสนิทกระเจิดกระเจิงด้วยเสียงระเบิดครั่นครืน ไฟไหม้แดงจับท้องฟ้า จนสว่างก็ยังไม่ดับสนิท หลายหย่อมเห็นควันดำลอยขึ้นเป็นจุด ๆ ลูกชายของชาวแม่น้ำได้มีส่วนได้ส่วนเสียกับสงครามอย่างแท้จริง บ้างร่วมรบประกาศศักดิ์ศรีว่า ผมมีส่วนในงานกู้ชาติคนหนึ่งเหมือนกัน บ้างหนีทหารเช่นไอ้สิทธิ์ ผู้สร้างคับใจไว้ให้คนเป็นพ่อ... “กูไม่ให้อยู่ในบ้านนี้ มึงไปไหนก็ไป เดี๋ยวนี้! ไอหน้าตัวเมียหนีทัพ มึงอย่ามาเรียกกูว่า ‘พ่อ’ อีกต่อไป กูอาย มีลูกผู้ชายกับเขาคนหนึ่งก็หนีทหาร ตอนกูเป็นทหาร กูไม่เคยคิดจะหนีเลย มีแต่จะขออยู่ต่อ มึงไปเลย...ขืนอยู่กูยิงมึงเอง!” ในระหว่างสงคราม ชนบทเล็ก ๆ ริมแม่น้ำ ชีวิตหนึ่งของลูกแม่น้ำเรือเมล์หนีทหารกลับบ้านแล้วเลยหายเข้าไปในดงโจร อีกชีวิตหนึ่งถูกระดมเข้ารับใช้ชาติ แล้วกลับบ้านอย่างภาคภูมิ ก็ด้วยแม่น้ำสายนี้ แล้วอีกชีวิตหนึ่งลูกแม่น้ำต้องไปทำงานใต้ดินเพื่อชาติ ไปเป็นจารบุรุษเสรีไทย ในขณะที่ บางชีวิตของลูกแม่น้ำได้ก่อตัวเป็นขุนโจรสายน้ำ ที่ปล้นทั้งเหนือแม่น้ำ ใต้แม่น้ำ แต่ไม่แตะต้องแม้ปลายเล็บกับถิ่นแม่น้ำที่มันกำเนิด แม่น้ำยามศึก จึงเป็นทั้งระทึกใจ ในมุมมองนี้และเป็นความบรมสุขของชีวิตชนบท ในมุมมองเดิมที่ไม่เคยแปรเปลี่ยน ไม่ว่ามีสงครามหรือไม่มีสงคราม พวกเขาก็ยังดำรงชีพท่ามกลางชีวิตหฤหรรษ์แห่งท้องทุ่งและท้องน้ำ เสียงกระซิบคำพลอดรักในคืนลอยกระทง เสียงเพลงรำวงในทุกเทศกาลบวชนาค สาดน้ำสงกรานต์ แห่เทียนพรรษายังดังลอยล่องไปในสายลมเหนือลำน้ำลำทุ่งนา “วันนี้ฉันมีความสุข สนุกรื่นเริงหัวใจ” ที่นี่เป็นแดนสวรรค์ เธอกับฉันมาเล่นคองก้า” จะรำวง, คองก้าหรือสามช่า ชนบทยังคงครึกครื้นด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง แต่ความไร้สาระนั่นแหละ เป็นความจริงและเป็นเครื่องชะลอชีวิตของพวกเขา กรุงเทพนั่นสิ ลุกเป็นไฟทั้งด้วยหัวใจและสงคราม ! ชาวแม่น้ำยามศึกสงครามพวกเขาไม่เคยขาดในส่วนที่เรียกว่า ‘เครื่องบริโภค’ นั่นเพราะความอุดมสมบูรณ์ยังคงมีอยู่อย่างหนาแน่น ยกเว้น ‘เครื่องอุปโภค’ เนื่องด้วยเป็นสิ่งที่ต้องแสวงหาจากที่อื่น เมื่อท้องทะเลถูกเรือรบปิดล้อม สิ่งของและวัตถุดิบก็ถูกปิดกั้น ความขาดแคลนก็เกิดอย่างรุนแรง เช่น ผ้า และน้ำมันต่าง ๆ เหล่านี้ล้วนสะท้อนอุทาหรณ์ของไทยวันนี้ ‘เศรษฐกิจพอเพียง’ ลดการพึ่งพาผู้อื่น (ต่างชาติ) จงทำให้ไทยไปข้างหน้าอย่างรู้ทัน แม้สงคราม (เศรษฐกิจ) ละรอกแล้วระลอกเล่าจะเกิดขึ้น ชีวิตไม่ว่าชาวแม่น้ำ-ชนบท หรือชาวเมือง-มหานคร ก็พร้อมสำหรับทุกาศึก ‘แม่น้ำยามศึก’ จึงให้นิทัศน์อุทาหรณ์มากมาย เชิญท่านผู้อ่านเสพย์รสอักสรที่คมกริบทั้งความคิดและลีลา ผ่านปลายปากกาของ ‘อาจินต์ ปัญจพรรค์’ ได้ ณ บัดนี้ สั้งซื้อได้ที่ คุณพรรณประภา http://www.1loveshopping.net/product/?i=321&p=692&m=2&s=51